Od Redakcji.
Tego nikt z nas nie chciał robić. Nikt nie siada do Worda z myślą: „dziś opiszę czasownik 'wdupczyć'”.
Ale przyszło polecenie z góry. Więc zrobiliśmy. Bez entuzjazmu. Z resztką godności i korektorem w drgawce.
Ten słownik to nie podręcznik.
To akt rozpaczy, zapis rzeczywistości i brutalna dokumentacja języka, który sam się pisze przez ludzi, memy i życie.
Proszę korzystać odpowiedzialnie.
I nie przydupczać się o przecinki.
Redakcja
Dupoktywizm stosowany
czyli interdyscyplinarne badanie językowych, emocjonalnych i metafizycznych funkcji pośladka w kulturze polskiej.
📌 Uwaga fonetyczna:
W użyciu potocznym czasownik „dupczyć” często występuje w formie fonetycznej „dupcyć” —
brzmi ostrzej, szybciej, bardziej po ludzku.
To nie błąd. To emocjonalna ekonomia języka w stanie gotowości do działania.
📕 Czasowniki dupoaktywne™
– zestaw podstawowy
czyli jak język opowiada o ucieczkach, błędach i wpierdolu z pomocą czterech liter.
✴️ Dupczyć
Forma podstawowa. Seksualna. Ludowa.
„Będę cię dupczył aż do wiadomości TVP.”
Słowo rzadko używane w towarzystwie mamusi, ale bardzo nośne w memosferze.
Synonim „bzykać”, tylko bardziej wiejski i bez ceregieli.
✴️ Wydupczyć (kogoś)
Usunąć brutalnie z życia, projektu lub mieszkania.
„Wydupczyłem go z zespołu, bo był zjebem.”
Synonim: wypierdolić, tylko bardziej… chłopski.
Uwaga – może też mieć kontekst seksualny (zależnie od tonu).
✴️ Wdupczyć (coś)
Zjeść w tempie niegodnym człowieka, ale bliskim istocie głodnej.
„Wdupczyłem całą blachę sernika.”
Często występuje w kontekście żarcia, rzadziej w kontekście wrażeń („wdupczyłem się w to emocjonalnie” – regionalizm emocjonalny).
✴️ Wdupczyć komuś
Przyłożyć, uderzyć, spuścić wpierdol.
Czasem fizycznie, czasem werbalnie.
Forma aktywnej obrony granic.
Styl: dom, ulica, Rada Filozofów.
Skutki: chwilowy szok i ewentualna przemiana duchowa.
✴️ Zadupczyć coś komuś
Zajebać, zajumać, zapierdolić.
„Ktoś mi zadupczył czapkę z ławki.”
Łagodniejsza niż „zajebać”, bardziej swojska niż „ukraść”.
Można użyć nawet w rodzinie, jeśli rodzina zna realia.
✴️ Przydupczyć się
Czepiać się, marudzić, wleźć komuś w życie z pretensją i bez zaproszenia.
„Znowu się do mnie przydupczył, że nie pozmywałem.”
Stosowane głównie przez ojców, przełożonych i wewnętrznych krytyków.
Brak argumentów nie jest przeszkodą.
Czasem to po prostu styl bycia.
✴️ Zdupczyć
- Uciec. Szybko. Nagle. Jak po kradzieży lub nieodebranym telefonie od ex.
„Zdupczył z imprezy bez słowa.”
Synonim: nawiać, spierdolić.
Kultura uliczna + poezja instynktu samozachowawczego. - Zepsuć coś, sknocić, spierdolić totalnie.
„Zdupczyłeś to, Bartek. Całe wystąpienie poszło się jebać.”
Styl życia wielu menedżerów i młodych poetów.
Rzadko bezpowrotnie. Często spektakularnie.
✴️ Przedupczyć
Stracić szansę, zawalić.
„Przedupczył awans, bo przyszedł naćpany.”
Często w kontekście życiowego błędu z własnej winy.
Brzmi jak potwierdzenie wyroku od karmy.
✴️ Oddupczyć (coś)
Zrobić coś byle jak, na odpierdol.
„Oddupczył referat w 20 minut i poszedł spać.”
Forma bierna agresji pasywnej. Ulubiona strategia zawodowa niektórych urzędników.
✴️ Oddupczyć się
Odejść w trybie nagłym, najlepiej na stałe.
„Nie chcesz pomóc? To chociaż się oddupcz.”
Wyraz granicy osobistej, wyznaczany zwykle po piątym razie, gdy „czy możesz przestać” nie działa.
Czasem forma błagania o święty spokój, a czasem ostatnie zdanie przed rękoczynem.
📗 Przymiotniki Dupoaktywne™
czyli jak coś może być do dupy, z dupy, albo po prostu dupiaste i już.
✴️ Do dupy
Klasyka negatywnej oceny.
„Jak było?” – „Do dupy.”
Nie działa. Nie ma sensu. Nie da się z tym nic zrobić.
Niżej w stopniowaniu niż „dupy nie urywa”.
Poziom bólu: jak kac po weselu, na którym był twój ex.
✴️ Z dupy
Coś kompletnie od czapy, bez sensu, znikąd i nie na temat.
„Skąd ten pomysł?” – „Z dupy.”
Świetne do opisu korporacyjnych decyzji, nagłych zmian planów i wątków w rozmowie z osobą, której nie lubisz.
✴️ Dupiasty / dupiasta / dupiaste
Opis rzeczy, zjawisk, ludzi o wyraźnym, często przesadzonym pośladkowym charakterze.
„Laska była dupiasta jak wakacje w Brazylii.”
Może być pozytywnie (seksownie), ale też ironicznie (za bardzo, zbyt wystawnie).
Uwaga: w wersji nieosobowej – synonim „masywny”, „przesadzony”.
✴️ Dupiany / dupiana / dupiane
Coś, co jest skopane, słabe lub daje poczucie porażki.
„Ale dupiany dzień.”
„Film był jakiś taki dupiany, nie?”
Słowo używane przy lekkim zrezygnowaniu, ale bez wściekłości.
Słowniki w ciągłym rozwoju.